Panamakanaal ( het achtste wereldwonder?)

 Het is vroeg opstaan vandaag omdat we het hoofddoel van onze cruise bereiken. Het Panamakanaal een “must” voor alle cruisers. En ik moet zeggen dat is ook zo...Om 5.45 uur liggen we aan het begin van het Panamakanaal aan de Pacificzijde. Het duurt nog een uur voordat we verder mogen varen. Eerst komen er een stuk of drie loodsen aan boord inclusief nog enkele andere medewerkers die ons schip straks in het midden van het kanaal zullen moeten houden. De geschiedenis en een foto-overzicht is ons al de dag daarvoor gegeven en tijdens de passage zal ook nog het nodige commentaar en uitleg worden gegeven vanaf de brug. De nodige maaltijden zullen onderwijl genuttigd moeten worden.

ingang Panama kanaal "Pacific Side"

Het is nog donker als we aan de passage beginnen maar als we bij de eerste sluis zijn is het inmiddels licht geworden. We varen langzaam langs Panama City een stad met ontzettend veel hoogbouw die voornamelijk bestaat uit huizen. Blijkbaar voor de welgestelden van Canada en de U.S. die hier een tweede huis hebben. (zo wordt ons verteld) We passeren de “Bridge of the Americas” die de beide Amerikaanse continenten met elkaar verbind. Lange tijd is dit de enige brug geweest maar enige tijd later zullen we die nieuwe brug passeren die in 2003 (?) in gebruik is genomen. Over de eerste loopt de Pan American Hwy.

passeren "Bridge of the Amaricas"

We staan op dat moment op het voordek van het schip en genieten van het uitzicht. Met ons mee vliegen zeemeeuwen die er ietwat anders uitzien dan we gewend zijn die in deze streken alleen voorkomen. (sterna anaethehetus) ook een enkele pelikanen vliegen met het schip mee in de hoop straks de nodige vis te kunnen vangen als het schip de nodige manouvres moet maken waardoor de vis naar boven komt en dan een gemakkelijk prooi worden voor beide genoemde vogels. Om 7.30 uur varen we de eerste van drie sluizen van de Mira Flores Locks binnen. In drie gedeelten gaan we omhoog om vervolgens via de Gaillard Cut het Gatun Lake binnen te varen. De toch door het Panamakanaal en dit immense “man made” lake en de Gatun Locks zal ongeveer een dikke 8 uur duren.

Ik verstuur diverse sms berichten naar het thuisfront om hun op de hoogte te brengen van deze gebeurtenis. We blijven al die tijd op de diverse buitendekken en ondanks het feit dat het bewolkt is en af en toe regent kleuren we aardig bij. We zijn blij met dit weer want als het allleen maar zonnig was geweest dan waren we behoorlijk verbrand. (je zit tenslotte dicht bij de evenaar!) De passagiers worden ook continu voorzien van de nodige hapjes en drankjes om uitdroging en verhongering te voorkomen. (just kiddin') Je valt van de ene verbazing in de andere niet alleen de techniek die gebruikt word maar ook wat er allemaal bij komt kijken om die enorme schepen door die kleine sluizen heen te krijgen. Ons schip meet ruim 32 meter en past nog aardig in de sluis al zie je aan de zijkant dat er niet echt veel ruimt overblijft.

"Just Centimeters!!"

De elektrische locomotieven ( a million dollar a piece) zorgen ervoor dat het schip precies in het midden van de sluis blijft terwijl het schip op eigen kracht de sluis in en uit vaart. De passage van een dergelijk schip als de ms. Amsterdam kost zo'n slordige $ 35.000 per keer.

a million $ a piece

Tijdens de passage zie je hoeveel werk er verzet moet zijn om dit te bereiken en met de toenmalige technieken en apparatuur kun je daar alleen maar respect voor hebben. Er word nu gewerkt aan een uitbreiding en verbreding van de verbinding die in 2014-15 klaar moet zijn. Eenmaal het Gatun Lake gepasseerd gaat het snel. De doorgang in de Gatun Locks aan de Atlantische zijde gaat sneller en als we de laatste sluis om 15.45 uur verlaten varen we door een ontzettend druk vaargebied de Caribische Zee binnen.

uitgang aan Atlantische zijde

Het is slecht weer aan deze zijde en dat merken we aan de hoge golven en het schudden van het schip. Tijd voor een extra pil. Van de hele passage is een film gemaakt die we later tegen een behoorlijke prijs aanschaffen incl. een herinnerings foto.

"film crew"

Diner at eigth en de voorstelling verlaten we al direct na het begin. We hebben deze artiest vorig jaar ook al meegemaakt op de ms. Noordam en waren toen al niet weg van de voorstelling. We kijken de film maar af die nog op de tv draait..

Vannacht voor de 4e keer wordt de klok een uur vooruit gezet. (we hebben nu een tijdsverschil met Nederland van 5 uur) Met andere woorden...... Oogjes dicht en snaveltjes toe.....