Dag Max (24-04-2000 - 23-07-2013)

Toen ik mijn moeder vertelde dat er een blonde jongen bij ons kwam wonen verklaarde ze me voor gek! Pas toen ik haar vertelde dat deze blonde jongen op vier poten liep was ze pas weer gerustgesteld!
Ik kan me de dag nog herinneren dat we je ophaalden en bij thuiskomst  ons een waar ontvangstcomité (de buren) wachtte!

Ik herinner me de "puppy cursus" maar nog meer de vervolgcursussen die je echt nodig had want je was in je pubertijd zo af en toe echt wel een heel vervelend ventje!

Je voorliefde voor tennisballen, plastic flessen te vinden en mee te slepen naar huis maar ook dat ene plastic pakketje die je langs de Heersenkampweg in de sloot had gevonden en die we later naar de politie hebben gebracht omdat de inhoud er nogal wat verontrustend wit uitzag! Je reputatie van speurhond kon niet meer stuk... Je vond langs de weg portemonnees die gestolen waren en we de eigenaren blij konden maken door deze weer terug te geven.
Ik herinner me je steun in tijden dat we het nodig hadden je voelde het elke keer weer aan... dan zaten we aan de rand van het Rutbeek en je legde je kop in mijn schoot.

Ik herinner me dat we samen met Nelson 's zomers heel vroeg gingen zwemmen en dat je er geen genoeg van kon krijgen en van de lange wandelingen, weer of geen weer!
De laatste paar jaar elke morgen met de auto naar het Rutbeek omdat je niet meer zover kon lopen en vandaaruit lekker wandelen...

Ik herinner me dat je voor het eerst sneeuw zag... compleet gek werd je er van...  ook daarvan kon er geen genoeg krijgen..

Eigenlijk vond je alles leuk...en je bleef altijd dienstbaar!

Gek was je ook op oma die nu op je wacht...daarboven!

Maar wat heb je de afgelopen jaren veel moeten lijden vooral door die onnodige operaties daar in Wilhelmina-Oord je ging er alleen maar nog slechter door lopen maar je klaagde nooit!

Altijd die uitbundige begroeting wanneer ik thuis kwam van mijn werk en altijd met  Flappie in je bek..

Ouderdom komt met gebreken maar zoveel als jij de laatste jaren erbij kreeg..

Eerst die artrose, die rechterpoot waarvan de teen werd verwijderd, vorig jaar een paar kleine hersenbloedingen, je darmen, je werd doof en het allerergste....de stembandverlamming deze laatste nekt je nu door die verrekte hitte...

Max we hebben alles voor je over en ook nu want zo gaat het niet meer...

Ga lekker slapen en dan gauw naar oma, ze kan het niet afwachten om weer lekker met je te gaan wandelen..... daarboven!