Om 11.15 uur gaan we met de bus naar Longbeach om in te schepen. Een ritje van een klein halfuur over de Highway (Hwy). Precies om 12 uur komen we aan bij de terminal. Deze is gesitueerd naast de Queen Mary die hier net als de ss. Rotterdam gebruikt wordt als hotel.
De terminal was voorheen het museum waar de “Spruce Goose” tentoongesteld werd (het grootste watervliegtuig van Howard Hughes) Het inchecken gaat snel en we observeren weer wat er allemaal aan boord gaat! Minder erg dan anders al is de gemiddelde leeftijd toch nog 60+ maar ze zijn allemaal meer mobiel. Eenmaal aan boord kunnen we gelijk naar onze hut en dat is wel zo prettig want dan hoeft je niet al die tijd met de handbagage rond te lopen. De hut oogt smaller maar is groot genoeg.
We hebben wel weer een probleem en dat is dat het stopcontact (eentje maar!!) te ver van het bed is om mijn CPAP van stroom te voorzien. Toch wel onhandig hoor zo'n apparaat mee te moeten nemen op vakantie en vooral als je vergeten bent om een verlengsnoer mee te nemen dat gebeurd je de volgende keer dus niet weer want zodra ik thuis ben gaat er gelijk zo'n snoer in tas tezamen met de adapter.....Maar ik heb het nu eenmaal nodig en ik ben blijkbaar niet de enige met een dergelijk medisch apparaat want er worden meer verlengsnoeren opgehaald toen we de onze gingen ophalen bij de Frontdesk. De ene na de andere gentleman liep weg met een dergelijk stekkerdoos met verlengsnoer. Snel terug naar de hut om de apparatuur aan te sluiten en dan op voor de “ obligatoire mandatory drill” en ja hoor net als de andere keren is het een chaos van jewelste en tegen de tijd dat wij bij de “lifeboat 11” zijn zou het schip vermoedelijk al gezonken zijn... maar goed! Eenmaal terug in de hut gauw de koffers uitgepakt en op naar het achterdek om het vertrek vanuit L.A. (Longbeach) mee te maken. Het is toch wel behoorlijk fris en al donker als we vertrekken. Bij het zij-waarts varen van het schip zien we in het water een zeehondje rondzwemmen die ofwel geschrokken is of hij ziet de kans schoon om al dat vis te verorberen die naar boven komt door de enorme waterverplaatsing. De ms. Amsterdam is kleiner dan de vorige schepen waarop we gevaren hebben. Een flink stuk kleiner met ongeveer 1300 passagiers en een dikke 600 personeel maar we hebben per passagier wel meer ruimte. Het schip is in 2000 in de vaart genomen en sindsdien wel weer gerenoveerd. De inrichting en indeling is gelijk aan de andere HAL schepen en voorzien van de nodige kunst. Dankzij de vorige ervaringen die we hebben zijn we al gauw wegwijs op het schip en verdwalen kun je haast niet meer. Na een rondgang over het schip gaan we ons voorbereiden op het diner. We hebben een vaste tafel (for 2) in de main upper dining room en gaan om 20 uur naar het diner. Het menu verschilt niet van de andere HAL schepen en is eigenlijk een beetje beperkt maar goed het is goed en dat is het voornaamste.. Na het diner besluiten we niet naar de voorstelling te gaan maar (wederom!!) vroeg naar bed te gaan want we zitten nog steeds niet op het goede tijdschema...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten