Hawaii Five - 0

" City of Dubai"

Hawaii, een droombestemming voor velen een nu
een nieuwe actie serie op TV bij Veronica maar voor ons de vakantiebestemming in 2006 ter gelegenheid van ons "25 jaar Samenzijn" . Ruim een jaar zijn we daar mee bezig geweest en regelmatig keken we via de webcam naar ons toekomstige vakantiebestemming. Dat is juist het leukste aan vakanties het voorbereiden, plannen, bekijken en als je daar dan uiteindelijk  voor het beeld van Duke Kahanamoku staat geeft je dat een voldaan gevoel van " I've  finally made it". De reis er naar toe was op zich ook weer een belevenis. We hadden een rechtstreekse KLM vlucht naar Los Angeles en vandaar een aansluitende vlucht naar Honolulu met Delta. Zorgvuldig voorbereid en gepland met voldoende transfertijd door ons en de dames van Arke zodat er niets mis kon gaan gooide de piloot van de KLM vlucht toch roet in het eten. Een lampje in de cockpit brande niet tijdens de pre-flightcheck en captain van Gelder besloot dat deze eerst gemaakt moest worden voordat er gevlogen zou worden. Ik heb dit al eens in een eerder blogbericht beschreven. Het gaf een 3 uur durende vertraging met als gevolg dat we de aansluitende vlucht naar Honolulu misten. Je kunt hem op dat moment wel vervloeken maar achteraf moet je blij zijn dat hij de veiligheid vooropsteld. Hij is tenslotte wel verantwoordelijk voor zo'n kleine 250 passagiers (het was een combi 747 toestel) Maar goed ik weet nu dat op het moment dat er een vertraging gaat optreden in de vlucht en dat gevolgen heeft voor de aansluitende vluchten er een mechanisme ingang gezet wordt dat deze passagiers omgeboekt worden naar andere vluchten of dat er accommodatie. Maar dat wist ik toen nog niet. Een van de stewards  (Floris) verteld je wel dat de KLM / NorthWest medewerkers in Los Angeles op de hoogte  zijn gebracht van de vertraging maar dat neem je dan maar voor dat moment aan maar inwendig kook je! Eenmaal aangegekomen op LAX ga je naar de KLM/NorthWest counter en de dame daarachter is zelf een en al rust en stelt je gerust dat alles goed gaat komen! In eerste instantie kunnen we een hotelovernachting in Los Angeles toegemoet zien maar even later meldt ze toch dat we mee kunnen op een ATA vlucht naar Honolulu. We moeten daarvoor wel met enige haast naar de volgende vertrekhal. Wie bekend is met LAX weet dat het dan wel even een eindje lopen is. Maar we halen het en hebben ook nog even de tijd om een lekkere Cafe Latte te drinken bij Starbucks.We vertrekken om 20.10 uur Pacific Standard Time en landen om 22.40 uur Hawaii Standard Time 2 tijdszones verder.

uitzicht vanaf Diamond Head

Het vliegtuig een Boeing 737-800 was maar voor de helft gevuld en daarom hadden we alle ruimte. We kregen zelfs nog een kleine warme maaltijd geserveerd! Na ruim 4 uur vliegen landen we in het donker op Honolulu International Airport. Aangezien we op LAX al door de douane zijn geweest en dit een binnenlandse vlucht is zijn we snel bij de loopband voor de koffers. We hadden in Nederland een huurauto geboekt en deze konden we gelijk ophalen. Midden in de nacht halen we onze huurauto op en tot mijn schrik is het een foei lelijke kanariegele Chevrolet Cobalt. Hij rijdt heerlijk dat wel, zoals het een echte Amerikaan betaamt. We gaan op zoek naar ons hotel het Radisson Waikiki Prince Kuhio (nu het Hilton Waikiki Prince Kuhio) Na even rondgereden te hebben door nachtelijk Waikiki vinden we zonder al te veel problemen het hotel. Dat is het voordeel van grotere amerikaanse steden alle grote straten (Avenues) lopen evenwijdig aan elkaar en ze zijn duidelijk aangegeven. We rijden met de auto voor en gelijk worden je de deuren geopend, je mag uitstappen en de koffers worden uitgeladen en je auto wordt netjes geparkeerd. Wat een service met weliswaar een prijskaartje maar Aloha de $ $ moeten rollen nietwaar? Kort na middernacht checken we in en duiken gelijk het bed in want het was wel een hele lange, lange dag. Eerst wordt er nog even naar huis gebeld om te vertellen dat we goed zijn overgekomen. Het is in Nederland immers al 12 uur in de middag van de volgende dag! Na een nacht met weinig slaap gaan we de volgende ochtend na het ontbijt op verkenningstocht door dit gedeelte van Honolulu. Waikiki beach is wereldberoemd en dat merken we gelijk als we bij eerder genoemd beeld van Duke Kanahanamoku staan. Metname Jappanners staan uitbundig voor de webcam naar het thuisfront te zwaaien met de ene hand en met de andere de mobiele telefoon aan het hoofd gehouden. Ik heb met mijn zuster afgesproken dit ritueel, op een later tijdstip, ook uit te voeren alleen zaten ze in Nederland naar de verkeerde webcam op het internet te kijken en mislukte het ritueel jammerlijk genoeg. De eerste dagen doen we het rustig aan en verkennen de omgeving van Waikiki. Diamond Head een uitgewerkte vulkaan wordt door ons beklommen onder een brandende zon en met een temperatuur van + 30. Eenmaal boven gekomen heb je dan wel een prachtig uitzicht over Waikiki en het achterliggende Honolulu.

North East Oahu



Eenmaal terug bij onze kanarigele Chevy maken we een rondrit over het zuidelijk gedeelte van Oahu. We vallen van de ene verbazing in de andere zulke mooie uitzichten en vergezichten! Oahu is vaak het toneel geweest voor diverse TV series en films ik noem als eerste Hawaii 5 - O de orginele serie, die ik als kind nooit mocht zien omdat ik nog te jong was, dan had je later nog de bekende detectiveseries Magnum P.I.  met Tom Selleck en Jake & the Fatman  met William Conrad en Joe Penny. We hebben gezocht naar Robin Master's Estate waar Magnum resideerde maar we weten het niet zeker of  we voor de juiste locatie hebben gestaan! Een andere serie die hier is opgenomen is Lost en de openingscenes van de film Jurrasic Park met de blik op de karakteristieke bergkammen. Pearl Harbor een andere film verteld de gebeurtenissen die zich op 7 december 1941 voordeden. De aanval van de Jappaners op Pearl Harbor. We hebben een guided tour geboekt die ons naar Pearl Harbor brengen

Eenmaal binnenin het museum en vooral boven op de USS Arizona die de uiteindelijke rustplaats is van 1177 bemanningsleden wordt je toch wel even stil en kun je een aardig voorstelling maken van hoe het op die dag er aan toe gegaan moet zijn. De Japanse toeristen die hier rondlopen doen dit met gepast respect.

USS Arizona Memorial

De memorabilia bestaan voornamelijk uit dvd's en herinneringsmunten maar kun je ook de krant van die zwarte dag kopen! Later die dag rijden we nog naar de National Memorial Cemetary of the Pacific hier liggen de gevallenen van de diverse oorlogen in de Pacific en die uit de Pacific regio kwamen. Hier ligt bijvoorbeeld ook Ellison S Onizuka de Hawaiian astronaut die omkwam bij de ramp met de Space Shuttle Challenger. De begraafplaats wordt enorm goed onderhouden en ligt op een van de mooiste plekken van Oahu met een prachtig uitzicht op Honolulu en Waikiki.  De volgende dagen spenderen we aan het verder ontdekken van het eiland. De weg langs de oostkust richting het noorden van Oahu is een van de mooiste die ik gereden heb. De North Coast is wereldberoemd  bij de surfers. Vooral in januari als de golven hier enorme afmetingen hebben is het hier een drukte van jewelste op het moment dat wij hier waren is er weinig te doen en zijn de golven ook niet hoog. Het water is daarentegen heerlijk om in te zwemmen. We zijn hier nog 2 keer teruggekomen om even te zwemmen en om naar de stunts van de surfers te kijken hetgeen ook niet onaardig is om naar te kijken. Later die week bezoeken we het Waimea Valley een natuurpark in het noordelijk gedeelte van het eiland. De natuur op Oahu is overweldigend met een diversiteit aan vegetatie. Zo is daar ook de Dole Company met natuurlijk de Ananas plantages. Want wie aan ananas denkt, denkt aan Hawaii, of is het andersom of is dat vanwege de Pizza? Hoe het ook zij het is een zeer interesante plek om even te vertoeven natuurlijk ook ook hier weer allerlei souveniers vervaardigd van Ananas materiaal en instrumenten om de ananas te schillen.

Honolulu is op zich ook een hele mooie stad om lopend door heen te gaan. Er staan mooie oude gebouwen waaronder de  Alohatower en  het  Iolanipaleis het enige koninklijke paleis in de Verenigde Staten. De laatste koninklijke bewoner was koningin Liliuokalani die in1893 is afgezet. De meest bekende Hawaiiaanse  vorst is wel koning Kamehameha I die jaarlijks geëerd wordt. Toevalig waren we op dat moment (10 juni) net aanwezig  toen de ceremonie voor de 90e keer plaatsvond en hebben de de hele ceremonie mee mogen maken. Het standbeeld van de koning wordt dan behangen met de Lei (behoorlijke lange bloemenkrans). Van alle eilanden  zijn er afgevaardigen en andere hoogwaardighheidsbekeleders van bestuurlijke en prive-organisaties worden namens hen de aangeboden Lei's over de uitgespreide armen van het standbeeld van de koning gehangen. De hele ceremonie duurt een paar uur en we hebben de hele rit uitgezeten of eigenlijk gestaan en dat in de brandende zon!

In het park tegenover het standbeeld werd kort daarvoor nog een Big Band concert gegeven met een Hula dans uitvoering door een een echte Hula danseres. Het is trouwens opvallend maar elke avond is er wel ergens in Waikiki een live optreden of op Waikiki beach of aan de Kalakaua Blvd. of in het Kapiolani park We hebben zelfs op het strand op een levensgroot scherm  een stuk van de film King Kong gezien. Waar we wel moeite mee hadden was het vinden van een goed restaurant naast de bekende befaamde Cheesecake Factory waar je echt voor in de rij moet staan voordat je naar binnen kunt zo druk is het daar elke avond. We hebben 3 maal daar gegeten. Ons hotel werd gerenoveerd en daarom konden we geen gebruik maken van het restaurant. Wel ontbeten we elke dag in een kleine eetzaal onder het hotel aan de voorzijde en als je extra vroeg ontbeet dan kreeg je nog korting ook! We werden daar bedient door een oud vrouwtje die zo uit een sprookjesboek gestapt kon zijn. Zo eentje maak je niet elke dag mee, Ze vertelt ons dat ze oorspronkelijk van het vaste land komt maar al geruime tijd op het eiland woont en het haar daar wel zo goed bevalt dat ze er nooit meer weg zou gaan. Iets wat we ons heel goed kunnen voorstellen het is gewoon paradijs ook al is het echt een beetje ver-amerikaanst. De vriendelijkheid van de bevolking, het klimaat de natuur is alleen al een reden om terug te komen maar dan niet alleen naar dit eiland maar ook Maui. Het is echter voor ons wel een flinke reis en niet goedkoop maar zeker wel de moeite waard. Na 2 weken heb je nog niet alles gezien van het eiland maar wel de meest belangrijkste. Het meest indrukwekkende is toch Pearl Harbor maar ook de indrukwekkende natuur aan de oostzijde. Maar zoals aan alle vakanties komt ook aan deze een einde. Ons wacht een terugreis in 3 gedeelten maar eerst moeten we nog ons verblijf afsluiten. Uitgerekend de laatste dag is er een grote parade en dat we willen dit nog even mee maken. Terwijl Freddie de parade op film vastlegt ben ik nog druk doende om de koffers in  te pakken en via internet alvast online in te checken en onze boardingpasses te printen. We kunnen de hotelkamer tot 13 uur houden en zullen daarna in de hotellobby moeten doorbrengen tot 17 uur. We maken nog eenmaal een wandeling naar het Kapiolani Park waar wederom een mooi concert gegeven werd. Tegen 17 uur rijden we met onze kanariegele Chevy Cobalt terug naar het vliegveld, leveren de auto in en melden ons bij de  KLM/Northwest counter. Geven de koffers af  en willen duty free inkopen gaan doen. Helaas is dit voor ons niet mogelijk omdat we eerst nog 2 binnenlandse vluchten hebben en we pas in Minneapolis duty free inkopen mogen doen. We vertrekken om 22.50 uur richting Portland waar we om 7.15 Pacific Standard time landen om vervolgens anderhalf uur later  weer te vertrekken naar de volgende Hub Minneapolis waar we om 13.45 Local Time aankomen. We eten nog wat op het vliegveld en vertrekken om 15.35 uur voor het laatste stuk terug naar Amsterdam. Na een rustige vlucht landen we om 6 uur de volgende dag in Amsterdam. Wat me opvalt aan de bemmaning aan boord van de NorthWest vliegtuigen is dat de leeftijd van de stewardessen al behoorlijk hoog is. Later is me uitgelegd hoe het komt dat deze dames op deze vluchten zitten en niet jongere! Ach wat kan mij dat eigenlijk schelen ze doen hun best en we krijgen ons natje en droogje.., toch? Eenmaal geland op Schiphol en door de douane  halen we onze eigen Amerikaan op van P3 en rijden voldaan met mooie herinneringen en onuitwisbare indrukken terug naar ons stulpje waar onze 2 viervoeters op ons zitten te wachten. Zij hebben ook vakantie gehad evenals hun oppassers.......