Give me the melee nah (geef me de laatste roddels op z'n St. Maartens)

Dag 2 op volle zee verliep net als dag 1 hoewel we nu wel iets meer golfbewegingen hebben als gevolg van de nabijheid van de orkaan Tomas. Gelukkig voor mij werken de anti zeeziekte tabletten  goed en heb ik nergens last van. We zitten duidelijk nog op de Nederlandse tijd of zou het dan toch de leeftijd zijn maar we (ver) slapen weer veel vandaag.  Je hebt aan boord een internet cafe, de Exploratians bar,  maar de WiFi daar werkt niet goed dat was ook de reden waarom ik geen contact kon krijgen. Elders op het schip in de openbare ruimten is ook WiFi beschikbaar en daar lukte het me uiteindelijk wel. Ook het bereik van de mobiele telefoon is goed en daar hebben we dus ook al gebruik van moeten maken. De makelaar had Freddie geprobeerd te bellen voor een afspraak voor een bezichtiging. Nou waren daar al duidelijk afspraken voor gemaakt dat het eventjes “on hold” was voor de vakantie maar deze mensen kwamen van de andere kant van Nederland en je wilt je huis toch verkopen, nietwaar?

Alleen je moet dan, voor ons midden in de nacht,  daarvoor alles en iedereen mobiliseren. Werkte vorig jaar Celluar at Sea niet nu doet hij het perfect. De dag verliep verder rustig en het begint al een beetje routine te worden. Koffie en jus d’orange in de hut, ontbijt, een ochtenwandeling over maindeck, eventjes in de deckchairs bijkomen van het ontbijt en de ochtendwandeling en je vast voorbereiden op de lunch die weer gevolgd wordt door een wandeling op ….. en dan natuurlijk Diner. De avondvoorstelling kon ons niet zo bekoren en zijn dus maar weer vroeg gaan slapen het laatste CNN nieuws nog gekeken en toen alleen nog maar de binnenkant van de luiken gezien….Tja, zo zou dag 2 op volle zee ook geweest kunnen zijn we mochten echter niet buitendek vanwege de harde wind. De kapitein was zeker bang dat al die broze oudjes, die toch wel in grote getallen aan boord zijn, overboord zouden waaien maar dat had de anderen die toch wel overwegend veel aan obesitas lijden niet kunnen gebeuren, toch?

Dag 4 eindelijk land volgens eigen zeggen “the Gem of the Caribbean” St.Maarten. Sinds kort onafhankelijk van Nederlandse Antillen ( blijft binnen het Koninkrijk Der Nederlanden).

We hebben voor dit eiland een excursie geboekt en staan daarom op tijd aan de kade. We voelen ons weer even terug op de kleuterschool als we 2 aan 2 moeten gaan staan en achter de juf aan moeten lopen. Het is 30+ graden en de luchtvochtigheid is stijgende. We zijn daarom blij dat de bus airco heeft. De tocht duurt ongeveer 2 ½  uur en voert ons langs diverse punten. Als je al gedacht had dat je overal voldoende tijd en stops hebt om foto’s te maken dan heb je het mis. Ja, de chauffeur stopt wel maar tekort en we zitten aan de verkeerde kant van de bus. Dikke pech dus! Nu ja wie weet komen we ooit nog eens terug? We rijden richting het Franse gedeelte en stoppen 3 kwartier in Margot. We shoppen effe en eindelijk heb ik een Kipling rugzak voor een redelijke prijs. In Nederland betaal je voor dezelfde tas al gauw 15 tot 20 Euro meer. Zelfs aan de Nederlandse kant van het eiland is alles veel duurder. Eenmaal terug in Phillipsburg gaan we op zoek naar de bibliotheek. Ingleping, een medecursist heeft hier 17 jaar gewerkt en ik dacht laten we het eens bekijken! Het was niet moeilijk te vinden er stond een bonte Bibliobus voor geparkeerd. Eigenlijk twee zelfs al vermoed ik dat de andere afgeschreven is. Eventjes binnen gekeken en foto’s gemaakt. Zouden ze hier ook Bicat hebben? Nog eventjes door Frontstreet gelopen en de obligatoire anschichtkaarten gekocht en verzonden. Ook hier zijn de postzegels duurder dan de kaarten maar we versturen alleen nog maar kaarten naar het werk en vrienden. Familie sturen we allang geen kaarten meer of het moet een bijzondere bestemming zijn. We Sms-en  tegenwoordig of kunnen skypen. Alhoewel het laatste hier aan boord toch een prijzige bezigheid is omdat je toch al voor ruim een kwartiertje $ 12 kwijt bent. Dus dat skypen doen we maar effe niet! Ik zal proberen bij dit bericht wat foto’s mee uploaden. Bij de eerdere zal ik later toevoegen. Ach eenmaal terug op schip en bij de hut een verassing… We zijn uitgenodigd bij de kapitein voor een brunch op onze volgende Sea day. Leuk we zien wel of we daar gehoor aan geven. Tja, dat krijgt je als je een trouwe klant bent (nog maar een volledige cruise gehad bij de HAL, maar toch?) de volgende zit al in de planning. Uitgeput storten we ons op bed voor het namiddagdutje! Pfff de hitte is toch iets te veel geweest. Och eigenlijk niet alleen de hitte maar de hoge luchtvochtigheid. Het diner was weer uit de kunst al konden we dat niet zeggen van de voorstelling. De zangers en zangeressen doen hun best maar het klink gewoon niet goed ze leggen teveel de nadruk op de uitvoering het is niet natuurlijk meer en ze verkrachten daar eigenlijk het nummer mee. De dansers daarentegen doen het wel goed niet teveel opsmuk. Ach je wordt bezig gehouden en daar gaat het om al raad ik ze aan om nooit mee te doen aan American Idols! Laters…..(By Bye op z’n St. Maartens)