Ongewenste buren

Wie regelmatig vliegt heeft het wel eens meegemaakt dat je een paar uur verplicht naast iemand moet zitten tijdens de vlucht naar of vanaf je (vakantie) bestemming. Onlangs kwam ik op een luchtvaartblog volgend artikel tegen "ongewenste buren"  Het is allemaal heel erg herkenbaar en ik heb het zelf ook een paar keer aan den lijve mogen ondervinden. De eerste keer was op de terugvlucht van onze eerste Amerika reis. We waren de 'Fransoos' al eerder tegengekomen en ook geroken op het vliegveld van Los Angeles en tegen elkaar gezegd "je zult maar naast die vent  moeten zitten in het vliegtuig" .... en wie had dat genoegen... juist "MOI"  In die tijd had je nog niet de mogelijkheid om ver van te voren plaatsen te reserveren alleen bij het inchecken had je enige invloed op de plek waar je wilde zitten. We hadden de pech dat we in een rij van 4 zaten en ook nog de binnenste 2 stoelen hadden zodat je eigenlijk geen kant op kon.

De bewuste man nam dus plaats links van mij en het eerst wat je rook was een penetrante geur van knoflook, goedkope eau d'cologne en alcohol. Die geur zou de komende 11 uur alleen nog maar erger worden. Telkens wanneer een van de stewardessen langs kwam, of het nu was voor het serveren van het  eten of gewoon om drankjes rond te brengen elke keer vroeg hij om een glas met cola cognac als de stewardess zich dan omdraaide om aan de volgende passagier te vragen wat die wilde drinken 'jatte'  hij het halfvolle colablikje van het karretje om later deze te mengen met een cognacfles die hij in zijn handbagage meegenomen had. In de elf uur dat de vlucht duurde had hij de meegebrachte fles cognac op plus nog eens een stuk of 6 a 7 blikjes cola! Van slapen kwam helemaal niets want telkens als ik aan het indommelen was en mijn gezicht zijn kant op draaide kreeg ik de volle laag van die gemengde geur die steeds penetranter werd! Jongens wat was ik blij toen we geland waren en ik de frisse Hollandse lucht  weer kon opsnuiven!!!

Een andere vervelende ervaring hadden we op de terugvlucht van Bali! Dat was al een beladen terugvlucht vanwege de aanslagen in New York en het vliegen op dat moment toch wel iet beangstigend had omdat je niet wist wat die 'gekken'  nog meer in petto hadden! Enfin in Singapore kregen we een of andere ouwe nicht met zijn Indische toy boy (die ook al op leeftijd was, hoor!) voor ons zitten. Gelijk werden de stoelleuningen naar achteren gegooid nog voordat we opgestegen waren! Dat beloofde wat voor de rest van de vlucht! Ze hebben het geweten want als ik dwars kan gaan liggen dan doe ik dat ook, en hoe! Want dan ben ik nog valser dan de valste nicht!  Bij het eten, ikke via de stewardess vragen of ze de stoel rechtop wilden zetten zodat we normaal konden eten met wat meer ruimte maar dat hield dus in dat beide heren wakker gemaakt  moesten worden en ze ons even later met een smerige blik aankeken met zoiets van waar wij in G*dsnaam het lef  vandaan haalden om hun te laten wekken. Die blik maakte  juist bij mij het slechste in mij wakker en dat heb ik ze de hele nacht laten weten of eigenlijk gezegd laten voelen. Ik ben er 'tig' keren uitgeweest en dan flink bonken tegen de leuningen aan zodat er van hun 'nachtrust' ongeveer net zoveel overbleef als die van mij...... Niets dus!  Tja, nichten onder elkaar!!!

Dan dat ettertje naast me op de terugvlucht van Gran Canaria... Leuk zo'n moeder met 2 van die jengelende blagen naast je. Moeder met dochtertje op de schoot, zoontje naast me...ik schatte dat jong op een jaar of vier of vijf en de vader op een veilige afstand van vrouw en kinderen zodat die wel lekker kon uitrusten! Het ventje zat me om de haverklap op de arm te slaan terwijl ik probeerde te slapen. De moeder erop geattendeerd dat hij daarmee moest stoppen maar die had blijkbaar de cursus "hoe voed ik mijn kinderen op" gemist want ze had absoluut geen overwicht op haar kinderen.

 (je zou gewoon de Nanny erop afsturen)
Maar goed, dat jong bleef maar door etteren en kennissen die achter mij zaten hadden de grootste schik en zaten op mijn uitbarsting te wachten en die kwam ook! Ik heb dat jong op een gegeven moment net zo hard teruggeslagen op zijn arm.... moeder boos... maar dat intresseerde me niet want het had wel het gewenste resultaat.....
Het jong werd bij zijn vader geparkeerd en ik had een lege stoel naast me zonder jengelend kind!!!

Je bent echt gezegend als je iemand naast je hebt zitten die "vliegangst"  heeft.... Ik voel mijn knieen nog, zo hard is er ingeknepen... Het was op de terugvlucht van Mykonos. Na een hele mooie vakantie op dit populaire eiland met zijn mooie stranden en het pittoreske Mykonos-stad en zijn molens was het tijd om terug naar huis te gaan. Nou ik had al snel in de gaten dat de man naast me (rij van drie) duidelijke kenmerken had van "vliegangst" De piloot van Transavia maakte het nog even erger door uit te leggen hoe de start en het stijgen van het vliegtuig ging verlopen.

Om de "lift" te krijgen moest hij tegen de wind op stijgen wat inhield dat hij richting de bergen (heuveltjes eigenlijk) moest opstijgen maar dat we er ruimschoots over heen zouden gaan.. Probeer maar eens tegen iemand die vliegangst heeft uit te leggen dat het niets voorsteld en  het wel goed zal gaan... Totaal verkrampt zat hij in de stoel en toen het vliegtuig vaart maakte om op te stijgen verplaatste zijn hand naar mijn knie om daarin zo hard te knijpen dat die weken later nog verkleuringen vertoonde...
En dan hadden we nog een tussenstop op Santorini waar hetzelfde tafereel zich opnieuw voltrok...

Ach ik kijk alweer uit naar de volgende vlucht... Wat zullen we daar dan weer mee maken?